Dünyacılar
Dünyayı sevenler, dünyacı olanlar, o kimselerdir ki; iş yerlerinde alış veriş ederken, ezan okunmuş olsa:
– “Şimdi alış verişi bırakıp camiye gidemem, namazımı biraz sonra şurada kılarım” derler.
Ya da evinde otururken ezan okunmuştur, hiçbir manisi olmadığı halde, cemaate katılmak için kalkıp camiye gitmezler. Camide yapılan vaaz-u nasihat cemiyetlerine katılmayanlarda dünyacıdır.
Nefislerinin kötü arzularını yerine getirmekten kurtulamayanlar da dünyacıdır. Onlar, dünyanın çocuklarıdır.
Nitekim bir beyitte şöyle gelir:
“Allah’ın pehlivan (veli) lerinden gayrı, bütün insanlar çocuklardır. Nefsin hevasından kurtulmamış olanlar bulüğa ermiş değillerdir.”
Altmış yaşına da gelse, bir kimse nefsinin hevasından kurtulamamışsa, Mevlâ Te‘âlâ’nın katında çocuktur.
Mahmud Efendi (Kuddise Sirruhû), Sohbetler
