Efendi Hazretlerimizin 1/12/1994 târihli sohbetinden alınmış ve İmâm-ı Rabbânî Hazretlerinin “Onların sözü ilaçtır” kavline istinâden kalplerimizdeki vesveselere ilaç olsun diye istifâdenize sunulmuştur:
“Evvelâ şunu arz edeyim size; benim başımdan geçtiği için anlıyorum ki sizin de başınızdan öyle geçiyor. Ben Hacı Dursun hocamda okurken bizim arkadaşlarımız az idi. Hocamız her birerlerimizle alâkadar oluyordu, bizim de gönlümüz rahat ediyordu. Sonra talebeler çok artınca bizimle eskisi kadar alâkadar olamadı. Biz o zaman bu duruma üzülürdük.
Şimdi anlıyorum ki bu üzülmemiz yanlış idi. Herkes az çok şerîati biliyor, her kim bir farza, vâcibe, sünnete, müstehabbe, edebe kasten gevşeklik etmezse ve haram ve mekruhtan kaçınırsa, tarikatına da güzel çalışırsa biz onu seviyoruz, Meşâyıh da seviyor, Mevlâ da onu seviyor.
Herkesle her an alâkadar olmayı ancak Allâh yapabilir. İnsanoğlu ise biri ile alâka kurarken diğeri ile kuramaz. ‘Vay ben unutuldum’, ‘Arkada kaldım’, ‘Benimle daha alâkadar olunulmuyor’ diye düşünmek yok! Âcizâne size tembih ediyorum ve sizi nasîhatimle vesveseden uzak ediyorum!” (buyurduktan sonra kalbini işâret ederek:)
“Hepinizin burada yeri vardır” buyurdular.