Allâh Resulü (Sallâllâhu Aleyhi ve Sellem) bir Arefe günü sabah namazını kıldıktan sonra sahabesine yerlerinden hiç ayrılmamalarını söyleyerek onlara şu tekbiri söylemelerini emir buyurmuştur:
«اللَّهُ أَكْبَرُ، اللَّهُ أَكْبَرُ، لَا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ، وَاللَّهُ أَكْبَرُ، اللَّهُ أَكْبَرُ، وَلِلَّهِ الْحَمْدُ»
“Allâh en büyüktür. Allâh her şeyden büyüktür. Allâh’tan başka hiçbir ilah yoktur ve Allâh en büyüktür. Allâh her şeyden büyüktür ve bütün hamdler ona mahsustur.”[1]
Daha sonra bu amel sahabe tarafından işlene gelmiştir. Hazreti Ömer, Ali ve Abdullâh İbni Mes’ûd (Radıyallâhu Anhüm) gibi sahabiler Peygamber Efendimiz (Sallâllâhu Aleyhi ve Sellem)in bu öğretisinden hareketle Arefe günü sabah namazından başlayarak teşrik günlerinin üçüncü günü (bayramın son günü) ikindi namazının sonuna kadar bu tekbirleri getirmişlerdir.[2] İkindi namazı da buna dâhildir. Buradan hareketle müminlerin bu tekbirleri sınırları belirtilen vakitler içerisinde getirmeleri vaciptir.
Dipnotlar
[1]Beyhaki, ed-Daavatu’l-Kebir, Kuveyt, 2009, II/ 165
[2]Burhaneddin İbnMaze, el-Muhitu’l-Burhani, Beyrut, 2004, B.I, II/115, İbnEbiŞeybe, el-Musannef, Cidde, 2006, B.I IV/195 vd.
