56. Şeyhülislâm Kara İsmail Naîm Efendi Hazretleri
İlim ve fazîlet sahibi, hak ve hukuka düşkün, esaslı ve kudretli, azamet ve izzet sahibi büyük bir devlet adamı olan İsmail Efendi, Osmanlı devrinin 56. Şeyhülislâmıdır. Pek çok ilim ve devlet adamı yetiştirmiş olan mühim bir ailenin mensubu; Rumeli Kazaskerlerinden Kadı İbrahim Efendi’nin oğlu, 61. Şeyhülislâm İshak Efendinin ve 67. Şeyhülislâm Muhammed Es’ad Efendinin babası, 83. Şeyhülislâm Mehmed Şerif Efendinin dedesi, 96. Şeyhülislâm Mehmed Ataullah Efendi’nin de büyük dedesidir. Büyük oğlu İshâk Efendiye nispetle; ‘’Ebû İshâk’’ künyesiyle meşhur olmuştur.
‘’Kara’’ ünvanıyla anılmasının da vesilesi olan Kara Kadri Efendi’nin yanında başladığı vazifesini, muhtelif yerel medreselerde müderrisliğin yanı sıra; mektupçuluk, tezkirecilik ve kassamlık yaparak sürdürdü. Câfer Paşa, Abdullah Ağa, Şah Hûban, Sinan Paşa, Hayreddin Paşa, Sahn-ı Semân, Kılıç Ali Paşa, Mahhmûd Paşa, İsmihan Sultan, Ebû Eyyûb el-Ensârî ve Galata medreseleri gibi üst düzey medreselerde müderrislik ve baş müderrislik vazifelerini ifa ettikten sonra, Süleymaniye Dârülhadisi müderrisliğine yükselmekle reîsü’l-müderrisîn makamına nâil oldu.
Hayatının bundan sonraki kesiti, şerefli kadılık vazifesiyle devam etmiş ve sırasıyla; Halep, Kâhire, Mekke, Bolu, Edincik, İstanbul, Bursa, Mısır, Mekke ve İstanbul kadılığı gibi önemli görevlerden sonra, Anadolu ve Rumeli kazaskerliği görevleriyle devam etmiştir.
Fetvâ Makamı’na yükselen ve Sultan III. Ahmed dönemine tevâfuk eden Şeyhülislâmlık vazifesinin sona ermesinin ardından ayrıca şiirleriyle ve şiirlerini yazdığı ‘’Naîm’’ mahlasıyla da nâm salmış olan Hazret, Bebek ile Rumelihisarı arasındaki mevkide yer almakta olan ikâmetgâhında, ardında şiirlerini ve bazı mühim ve nâdir meseleleri izaha dair kaleme almış olduğu mecmuasını bırakarak vefât etmiş, doğduğu yer olan Çarşamba’daki (Fatih/İstanbul) evinin yerine yaptırdığı Câmi-i Şerîf’in yanındaki hazire içerisinde, doğduğu hücreye denk gelen kısma defnedilmiştir. Allah Te’âlâ şefaatlerine nail eylesin. Âmîn.
