Her kim Allâh’a ve o Rasûl’e itaat ederse, işte sana! Onlar Allâh’ın kendilerine in’âm (ve ikram)da bulunmuş olduğu; o peygamberler, sıddîklar, şehitler ve (iyi amel sahibi olan) sâlihlerle beraberdirler. İşte sana! Arkadaş olarak ne de güzel olmuştur onlar! (en-Nisâ Sûresi:69)
Rasûlüllâh (Sallâllâhu Aleyhi ve Sellem)in âzatlısı Sevbân (Radıyallâhu anh) Rasûlüllâh (Sallâllâhu Aleyhi ve Sellem)e karşı çok muhabbetli olduğundan onsuz hiç duramazdı. Bir gün rengi değişmiş ve yüzünde üzüntü eseri belirgin bir halde huzûr-u risâlete geldiğinde Rasûlüllâh (Sallâllâhu Aleyhi ve Sellem) ona: “Senin rengini değiştiren şey nedir?” diye sordu.
O: “Yâ Rasûlellâh! Bende hiçbir hastalık ve ağrı yok! Ancak seni göremediğim zaman tekrar sana kavuşuncaya kadar çok sıkıntı çekiyorum, sonra âhireti düşündüğümde seni hiç göremeyeceğimden korkuyorum! Çünkü sen peygamberlerin makamına yükseltileceksin, benimse cennete gireceğim şüpheli, eğer girecek olursam senin makamından daha aşağı bir mertebede olacağım muhakkak, yok eğer giremezsem o vakit seni ebediyyen göremeyeceğim!” dedi.
İşte bunun üzerine bu âyet-i celîle nâzil olarak “Allâh’a ve Rasûlüne itaat edenlerin iki cihanda da sevdikleriyle beraber olacakları” müjdesini verdi. (Beğavî, Sa’lebî, Kurtubî)