Ruhu’l-Beyan’da bu ayet-i celilenin (Tevbe Sûresi: 111) tefsirinde, Şeyh Abdü’l-Vahid İbn-i Zeyd (Kuddise Sirruhu)’nun şöyle anlattığından bahsedilmektedir: “Gazaya çıkmak için hazırlandığımız bir günde arkadaşlar ile….

Bir tilki, bir yolun kenarında sağa sola bakıp duruyordu. Uzaktan bir karaltı gördü. Biraz daha yaklaşınca gördü ki o, yırtıcı bir kurt ile kocaman bir….

Bir adamın köpeği ölmek üzereydi. Adam, köpeği için feryat figan ederek gözyaşları döküyordu. Bir dilenci yanından geçerken, kendisine neden ağladığını sordu. Adam, yol kenarında ölen….

Bir zengin çocuğunu, babasının mezarı başında oturup bir fakirin oğlu ile tartışırken gördüm. (Ona şöyle diyordu): “Babamın türbesinin sandukası (özel) taştan, üzerindeki kitabe renkli, mermerle….

Zor işleri yapmaya alışkan olan bir karıncayı görmüşler. Kendisinden on kat daha ağır bir çekirgeyi taşıyormuş. Taaccüp ile şöyle demişler: “Şu karıncaya bakın! Bu acizlikle….

Bir serçe babalarından miras kalan yuvasını bırakıp leylek yuvasının yanındaki bir boşluğa yerleşti. Ona: Böyle küçük bir cüssen ile o kadar büyük bir canlının yanında….

Peygamberlerin ve geçmiş tüm büyüklerin yani; sahâbe, tâbi’in ve tebe-i tâbi’in, evliyahullahın kıssalarını anmak, kalpteki imanı pekiştirir. Gönlü tatmin ve teskin eder. En mükemmeli ise;….